χαρωνίται

οἱ, Α

(στην αρχ. Ρώμη) σκωπτικός χαρακτηρισμός συγκλητικών που είχαν αναδειχθεί μετά τον θάνατο τού Ιουλίου Καίσαρος, βάσει ψευδών παραγγελιών τις οποίες είχε δήθεν αφήσει εκείνος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Χάρων, -ωνος + κατάλ. -ίτης*].